Nazomer

Eenmaal terug van vakantie, blijkt de tuin al een beetje in herfst-stemming. Overal grote spinnenwebben, afgevallen blaadjes en uitgebloeide bloemen. Zelfs het licht lijkt z'n tijd al vooruit.

Maar ach, of dat erg is ...? Welnee. Wie geniet er niet van de nazomer als het zonnetje aan kracht verliest, maar de natuur er alleen maar mooier op wordt in het strijklicht van september.

Blöf zingt, samen met de Counting Crows, het prachtige melancholische nummer "Wennen aan september" (van het album Umoja):
'en de dagen blijven rennen / de kalender is een spel / het is wennen aan september / al zo snel'.

http://www.youtube.com/watch?v=yi36uCdwBpk

Paarse sprinkhaan

Ik weet niet waarom sprinkhanen me zo boeien, wat ik wel weet is dat ik ze ineens overal hoor en zie. Het zal wel zoiets zijn als "selectieve perceptie"; je hebt een andere auto gekocht en ineens zie je overal auto's van hetzelfde type rijden. Of je overweegt een hondje te nemen en plots zie je overal mensen lopen met aangelijnde hond en toevallig ook nog je favoriete ras.
Onbewust selecteert je brein wat je waarneemt en meestal is dat dus datgene wat jou het meest interesseert.

Zoiets moet het wel zijn want ook tijdens mijn vakantie in Zwitserland hoorde ik alleen maar sprinkhanen en krekels. En als ik ze hoor, dan wil ik ze natuurlijk ook zien. Dat valt lang niet altijd mee want ze zijn vaak uitstekend gecamoufleerd. Maar wie zoekt die vindt! En gelukkig maar want er zaten prachtige exemplaren tussen.

Het meest bijzonder vond ik dit paarse exemplaar, niet veel groter dan 1,5 cm.
Maar waarom paars, niet bepaald camouflagekleuren naar mijn idee.
Ik vermoed dat het is om een vrouwtje te lokken. Ik weet het niet zeker maar omdat het me interesseert ga ik het uitzoeken. En dus zal ik waarschijnlijk de komende tijd nog veel sprinkhanen gaan horen en zien....selectieve perceptie.

 

 

 

geplaatst door Jannie                                                                                                                                            

Overspoeld

Hoogseizoen op Ameland: het eiland wordt overspoeld door toeristen. In het dorp lijkt het wel een mierenhoop.

Maar hier, op het Suud-West, word je overspoeld door ... stilte.

Lopend langs de waterkant, pootje badend, vliegerend, schelpen zoekend en even later mijmerend in het warme zand voel ik een warm briesje en hoor ik slechts het ruisen van de zee.

sprinkhanenpoep

De natuur blijft me boeien en blijft me telkens weer verrassen.
Deze struiksprinkhaan trof ik aan op mijn frambozenstruikje in de tuin.
Niks bijzonders, hoewel ik nu wel eindelijk weet wie mede verantwoordelijk is voor de karige opbrengst van gemiddeld vijf frambozen per jaar want sprinkhanen vreten je hele plant kaal. Nee, wat ik echt verrassend vond was de manier van poepen. Nu heb ik het normaal gesproken niet zo met poep, in welke vorm dan ook. Het ligt of valt àltijd op de verkeerde plek.
Terwijl ik gefascineerd stond te kijken hoe dit sprinkhaanvrouwtje met haar kaken het blad "sneed" en opvrat, werd mijn aandacht ineens getrokken naar het achterlijf. Een drolletje kwam tevoorschijn. Ook nog niet zo bijzonder maar toen kromde ze haar rug en legde heel voorzichtig  en heel nauwkeurig het drolletje op haar legboor, de buis aan haar achterlijf waarmee ze eitjes in de grond legt.
Inmiddels stond ik er al met m'n neus bovenop en toen gebeurde het: met haar achterpoot schoot ze de poep door de lucht! Het vloog me letterlijk om de oren, en ze stopte niet eens met eten!
Stomverbaasd stond ik daar...heel even, en toen moest ik erg lachen.
Nooit gedacht dat ik nog eens zou genieten van poep!

Van het meest spectaculaire moment heb ik helaas geen foto, des te meer reden om het zelf te ontdekken.


geplaatst door Jannie

Vespa

Het is augustus, en ja hoor, als bij toverslag verschijnen er wespen als je nét lekker in de tuin zit. Nou zijn er in de voorgaande maanden ook wel wespen, alleen: dan hebben ze het te druk met o.a. het bouwen van een nest om ons mensen lastig te vallen. Dat bewaren ze voor augustus, als het werk erop zit. Soms zijn ze nog agressief ook.
Ik ken dan ook niemand die wespen leuke diertjes vindt. Veel mensen zijn er zelfs echt bang voor en gaan er voor op de loop.

Zelf vind ik alleen de naam leuk, dat wil zeggen … in het Italiaans: vespa! Dat klinkt tenminste sympathiek. Bij die naam denk je tenslotte aan de gelijknamige scooter en niet aan een wesp.

Om vlinders en spreeuwen te lokken, had ik een halve appel neergelegd. Onbedoeld bleek dat echter ook een lokkertje voor een hele vloot vespa’s.  Agressief…? Welnee. En ook de camera bleek geen reden tot paniek. Ze gingen namelijk helemaal op in dat heerlijke appeltje!

Grote Goudreiger

In het Lauwersmeergebied zie ik regelmatig een Grote Zilverreiger. Een grote elegante vogel met lange dunne poten. Eentje die zo uit een waspoederreclame lijkt te komen, of een middag op het bleekveld had gelegen in grootmoeders tijd, zo hagelwit!
Zo mooi wit is de zilverreiger echt.

Deze zilverreiger was echter nog veel mooier, deze leek wel van goud!
Prachtig gekleurd door de late avondzon, net voor zonsondergang, was het wit veranderd in blinkend goud.

En voor deze gelegenheid heb ik de naam veranderd in Grote Goudreiger.

Zo sierlijk, zo elegant, zo mooi...