kraanvogels

Kraanvogels zul je in Nederland niet snel zien. Op enkele broedparen na, waaronder in Fochteloërveen (Denthe), zijn het allemaal doortrekkers, onderweg naar het warme zuiden waar ze overwinteren.

"Als je veel kraanvogels wilt zien moet je naar Duitsland gaan" hadden we meer dan eens te horen gekregen. Dat moest er dan maar eens van komen. Veel bedenktijd hadden we ook niet meer, want de beste periode om veel kraanvogels te zien is in de laatste week van oktober en de eerste week van november.

Dus voorzien van paspoort en proviand gingen Lisa en ik op weg naar Diepholz, zo'n twee uur rijden vanaf de grens. Omdat kraanvogels leven in moerasbossen en hoogveengebieden in Scandinavië en Rusland, is een tussenstop in de hoogveengebieden nabij Diepholz dan ook niet zo vreemd.
En zo waren we afgelopen zondag getuige van enkele duizenden kraanvogels die letterlijk nog een graantje willen meepikken op de pas geoogste maïs- en aardappelakkers, voor ze verder vliegen naar Spanje en Afrika.

Kraanvogels zijn grote vogels van tenminste een meter hoog en met hun sierlijke staartveren doen ze een beetje denken aan struisvogels. Het is dan ook heel indrukwekkend om overal om ons heen groepjes vogels van dat formaat te zien. 
Ook vliegend maken ze met een spanwijdte van twee meter een grote indruk op ons.
Bovendien is het onmiskenbare trompetterde geluid dat ze maken minstens zo spectaculair!

We hebben er even voor moeten rijden maar het was zeker de moeite waard.
Een fantastische ervaring! 
Volgend jaar weer!

 

 

 

 

 

 

geplaatst door Jannie

 

 

Stank

Van een lekkere frisse zeelucht was de afgelopen week geen sprake op het strand bij Hollum. Er lagen kilometers lange en meters brede linten van verschrikkelijk veel kwallen op het strand. Met oostenwind spoelen die massaal aan.

Verse (net aangespoeld) en oudere die al eerder waren aangespoeld. En die STINKEN! Werkelijk niet te harden. 

Kwallen worden volgens mij maar door weinig mensen gewaardeerd (vies, glibberig, eng). Toch zijn ook kwallen de moeite waard om eventjes bij stil te staan om ze goed te bekijken. Hoewel er ook geel/grijzige kwallen zijn, hebben de meesten een onwaarschijnlijke kleur blauw.
Echt mooi! 

En deze was pas écht bijzonder!

Geplaatst door Mirjam.

Wad

Vanmorgen zat ik al om half 9 in de auto op weg naar de pier in Holwerd.

Het weer was mooi stil, dus ik had m'n fototoestel al klaargelegd om mee te nemen. Mocht de boot vertraging hebben dan kon ik misschien bij het Wad nog wat foto's maken.

Maar al bij Munnekezijl werd het ineens wel erg donker, en ja hoor, even later viel de regen werkelijk met bakken uit de lucht.

Zucht, daar gaat mijn 'fotosessie', dacht ik. Dan maar een hondenboek lezen, die ik met het oog op onze aanstaande pup voor de zekerheid ook maar mee had genomen.

Maar voorbij Ternaard werd het steeds droger en lichter.

Op de pier was het stil en nevelig. Eerst maar eens die lekkere zilte lucht opsnuiven, mmm! En de boot? Die was nog in geen velden of wegen te bekennen. Pas ruim 25 minuten later hoorde ik hem aankomen.

En ineens, als uit het niets, doemde hij op in een bijna sprookjesachtig licht. Sneu voor de passagiers die natuurlijk enorm baalden van niet een béétje vertraging, maar voor míj kon de dag al niet meer stuk!

Geplaatst door Mirjam.

Plaatje

Dit zag ik in een waterig ochtendzonnetje bij de NAM. Een dorre stengel, een uitgebloeide bloem en een paar spinnenwebdraden. 

Meer was het niet. Hoewel je in dat donkere 'dingetje' desnoods best een dikke spin zou kunnen zien. Per saldo stelt het dus niet zo gek veel voor zou je zeggen.

En toch: ik vond het een mooi plaatje!

Hap ... slik ... weg.

Wie kent hem niet: de blauwe reiger. Die grijze reus die vaak roerloos langs de waterkant staat of in traag tempo overvliegt met S-vormige ingetrokken nek en uitgestrekte poten.

Ondanks zijn wat saaie, grijze verenpak, zie je hem niet gauw over het hoofd met z'n lengte van zo'n 90 cm! Ook indrukwekkend: zijn spanwijdte van 1.55 tot 1.75 meter.

Zo'n groot lijf schreeuwt natuurlijk om voedsel. Hij scharrelt z'n kostje op door uit stilstand of traag wadend door (of langs) ondiep water op het juiste moment toe te slaan als er een prooi voorbij komt.

Erg kieskeurig is de reiger niet. Behalve vissen, eet hij ook kikkers, vogels, muizen, insecten en salamanders. De smaak maakt ook niet uit volgens mij, als je toch alles in één keer doorslikt. Al smaakt je prooi helemaal nergens naar, je proeft het toch niet. 

Gistermorgen zag ik van afstand deze reiger, die volop in actie was. Hoewel, actie ... actie... Een reiger maakt zich niet zo druk hoor, heb ik gemerkt. Alles gaat vooral tráág.
Maar toch: hij ving iets (vis, kikker?) Een vis, zo zag ik later op de foto's. Die spartelde flink tegen, maar zijn laatste minuutjes waren geslagen. Een langzame dood volgde. Want in plaats van de prooi meteen op te eten, schreed de reiger als het ware in slow motion terug naar de oever. Hij ging er eens even goed voor staan, en toen: hap, slik, weg!

Daarna ging hij terug het water in. Om daar opnieuw met héél veel geduld op de volgende prooi te azen. Nou is geduld niet míjn sterkste punt. Ik ben toch meer van lekker opschieten. Ik wilde dan ook maar één ding: zo snel mogelijk naar huis om de foto's te bekijken!

Met een beetje fantasie

Tijdens een wandeling in het bos, zag ik dit tafereeltje. En dan wil het zo af en toe wel eens gebeuren dat mijn fantasie met me op de loop gaat, zo ook afgelopen zondag.
Ik kijk naar twee paddestoeltjes bovenop een stukje hout, en ik stel me voor hoe het bos 's nachts tot leven komt; kabouters komen uit hun paddestoelen tevoorschijn, bomen gaan aan de wandel en het feest begint!
De eerste foto levert overduidelijk bewijs: de paddestoeltjes zitten nog op de rug van het takkebeestje.

Maar er wordt niet alleen gefeest, er wordt ook hard gewerkt bewijst de volgende foto.
Er gaat namelijk nogal eens wat stuk in het bos, als mensen overdag in het bos wandelen.
Het hoedje van de paddestoel is netjes hersteld en keurig afgewerkt met een sierrandje.
Maar bij de eerste straal licht, heel vroeg in de ochtend, wordt alles weer plots zoals het was. En merkt niemand meer iets van het nachtelijk leven in het bos.

Maar heeel soms, als je net zoveel geluk hebt als ik, vind je nog een stukje bewijs dat het bos 's nachts tot leven komt...

...nou ja, met een beetje fantasie.

 

 

 

 

 

 

 

geplaatst door Jannie

Paddo Parade

Wat is de herfst zonder paddestoelen? Vandaag kwam ik een paar fraaie exemplaren tegen in het park. Ter aanvulling ook nog een paar foto's van vorig jaar.
Een ode aan de paddestoel!

Vuurwerk

Dat de herfst nu echt losgebarsten is, kan niemand zijn ontgaan de afgelopen dagen. Regen, hagel, keiharde wind; het kon niet op.

Gelukkig is het niet alleen maar kommer en kwel wat de klok slaat. Als je een beetje om je heen kijkt zie je dat alles langzamerhand van kleur verandert. Neem nou de blaadjes van de Krentenboom. Die doen het kalm aan, met een vleugje oker en oranje en hier en daar een tipje rood.
Maar de Wingerd vertoont al een ware kleurexplosie met zijn knalrode bladeren. Het lijkt wel vuurwerk. Vooral als de zon ineens toch nog doorbreekt en de tuin in één klap in vuur en vlam zet. Prachtig!

Spiderman

Iedereen kent ze wel, die kleine springspinnetjes. Ook wel zebraspinnen genoemd.
Hoe ze aan die naam komen is wel duidelijk denk ik.
Bij spinnen denk je toch snel aan een grote spin in een web, rustig wachtend op alles wat bij toeval in dat web vliegt.
Zebraspinnen maken geen web maar zijn actieve jagers. Met hun superogen kunnen ze van ver een prooi zien en de afstand nauwkeurig inschatten. Hoewel ze zelf niet meer dan 5 mm groot zijn, kunnen ze  als een echte "spiderman" enorme sprongen maken en zo hun prooi bespringen.

Ondertussen zitten ze tijdens het jagen toch stiekem vast aan een gesponnen draadje waaraan ze blijven hangen mochten ze vallen. Maar dat zal bij de echte spiderman ook vast en zeker stiekem wel zo zijn.

 

 

 

 

 

 

 

geplaatst door Jannie                                                                                                                          

 

Uitgeholde appel

In de tuin heb ik wat fruit opgehangen voor de vlinders en andere insecten.
De vlinders hebben een voorkeur voor een lekker stukje overrijpe banaan.
Vliegen hebben geen voorkeur die vinden alles lekker maar wespen daarentegen, ondanks dat ze echte alleseters zijn, storten zich massaal op de appels. Ze vreten de appel helemaal leeg. Wat nog rest is een schilletje en een klokhuis.

Wat veel mensen niet weten is dat ook wespen hele nuttige beestjes zijn, ze zijn niet vies van bladluizen en ook andere schadelijke insecten worden netjes opgeruimd.
Dus in plaats van een wespenval met limonade kun je gewoon wat fruit ophangen en je hebt geen "last" meer van wespen.

Bovendien kun je ze op deze manier heel mooi van dichtbij gadeslaan!

 

 

 

 

 

Ik snap nu eindelijk hoe een wesp aan zo'n prachtige taille komt; een appeldieet!

 

 

 

geplaatst door Jannie