Deze vlinder streek neer op een Astrantia, dus ik op een drafje naar binnen om het fototoestel op te halen. Maar ik had me niet hoeven haasten, dat deed deze vlinder namelijk ook niet. Hij bleef rustig zitten, en als 'ie al eventjes opvloog, dan was het om op een buurbloempje te landen.
Met z'n lange, oprolbare tong zuigt hij nectar uit de bloemen, maar een verrot appeltje -liefst lekker smotsig- lust hij ook wel.
Ik was blij, want veel gelegenheid op een vlinder-shoot is er niet, omdat ze onze tuin (vol bloemen nog wel!) links laten liggen deze zomer. Snap je dat nou.
Hoe dan ook; dit is de Gehakkelde Aurelia, die z'n naam dankt aan de gerafelde (gehakkelde) vleugelrandjes, waardoor het eruit ziet alsof 'ie wat slordig is afgewerkt. Aurelia komt van het italiaanse "aurelio", wat goud betekent.
Wat een klinkende naam voor zo'n "slordig" vlindertje hè? 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten