Na een kopje thee ging ik weer verder in de tuin (zie vorige blog van vandaag). En vanuit mijn ooghoeken zag ik hem ineens zitten: het roodborstje die ik al een paar keer bij het voederplankje had gezien.
Aangezien roodborstjes hun eigen territorium hebben, is de kans groot dat het telkens dezelfde is die je in je tuin ziet. Het is mij een raadsel waarom ze roodborstjes heten trouwens, want het borstje is toch écht oranje.
Vanaf zo'n 2 meter keek hij, helemaal niet bang, met zichtbaar belangstellende blik (of was het een kritische blik?) toe terwijl ik met het zweet op de rug het terras aan het vegen was. Hij zat op z'n gemakje in de Krentenboom en hield me al die tijd gezelschap.
Toen ik klaar was, wierp hij me een goedkeurende blik toe, en het moet gezegd: het was dan ook mooi opgeknapt!
Geplaatst door Mirjam.
Goed gedaan Mirjam, je hebt echt talent hoor.
BeantwoordenVerwijderenPrachtige plaatjes. Ook tekstschrijven gaat je goed af. Siety