Wespspin

Wespspin, wespspin, wespspin...probeer dat maar eens foutloos uit te spreken.

Tijdens een wandeling in het Fochteloërveengebied, wat overigens echt een aanrader is, zagen we deze opvallende spin. Het is een zogenaamde wespspin, of tijgerspin maar dat vind ik iets te ver gezocht.
Oorspronkelijk kwamen ze alleen voor in het Middellandse Zeegebied maar de laatste jaren breidt hun leefgebied zich steeds verder uit naar het noorden van Europa.
Dit verschijnsel, veroorzaakt doordat ook bij ons de zomers steeds warmer worden, zien we bij veel meer planten- en diersoorten gebeuren.

Deze bijzondere spin trok in ieder geval meteen mijn aandacht en als ik iets niet ken wil ik er subiet* meer van weten. Zo maakt deze opmerkelijke spin al een even opmerkelijke cocon. Hierin legt ze, zo rond augustus, honderden eitjes die na ongeveer een maand uitkomen. Toch verlaten de spinnetjes pas in het volgende voorjaar de cocon, die bovendien wel zo groot als een golfbal kan zijn.

Nog iets wat ik heb geleerd: na de paring eet het vrouwtje het mannetje op. En dat is nog het meest gunstige geval want het kan ook gebeuren dat zij hem al op heeft voordat het mannetje zijn sperma heeft afgegeven.

Het meest interessante feit vond ik eigenlijk het opmerkelijke web; in elk web wordt namelijk een kenmerkende zigzagband gesponnen van witte zijde. De functie ervan is niet helemaal duidelijk. Een van de theorieën zou kunnen zijn dat de witte band Uv-licht zou weerkaatsen wat weer insecten aantrekt. Omdat het web laag bij de grond wordt gemaakt zou het ook zo kunnen zijn dat de witte band extra opvalt en op die manier niet snel stuk gelopen worden door dieren. Er zijn nog meer theorieën maar dat vind ik niet zo heel belangrijk.

Ik heb een heerlijke middag gehad en geniet thuis na met leuke foto's.
Ook heb ik me zoals altijd weer verwonderd over iets uit de natuur, iets wat zo gewoon lijkt en toch zo uniek is.

 

Het vrouwtje heeft het karakteriserende wespenpatroon, het mannetje is minder opvallend, kleiner en bruinig van kleur, wat tegelijk ook weer opvallend is want vaker zijn mannetjes het meest opvallend in de dierenwereld.

 

 

De spin bijt haar prooi en injecteert het arme beestje met gif en enzymen waardoor het vanbinnen vloeibaar wordt. Eenmaal opgelost zuigt ze het beest leeg, in dit geval

een libelle. Bij een voedseloverschot wordt het eten zorgvuldig ingepakt in zijde en ergens opgehangen in het web als voorraad.

 

 

 

 

 

 

 

geplaatst door Jannie

 

 

 

 

* subiet is een leuk woord dat je niet vaak hoort

What's in a name

Behalve over het uiterlijk van heel veel dieren, kun je je ook flink verbazen over de namen die ze zoal hebben meegekregen. Hieronder een aantal veelzeggende voorbeelden. Klik om te vergroten!

Zo hebben we daar bijvoorbeeld de Hommel. Ik vind de naam precies bij het diertje passen: zo'n gezellig mollig en 'fluffy' lijfje, met dat lekkere kontje... (even scrollen)

En wat dacht je van de Sprinkhaan. Hij lijkt in het niets op een haan, en afgezien daarvan, zou je dan logischerwijs nog eerder spring-haan verwachten.
Dit kleintje trof ik vanmorgen aan in een pot Vlijtige Liesjes (ook al zo leuk verzonnen).

Goed, we gaan verder met de Waterjuffer. In tegenstelling tot Jannie hebben wij geen vijver- of andere waterpartij in de tuin, en toch hebben we geregeld bezoekertjes die je meestal in de buurt van  water aantreft. Deze juffer hing gewoon tegen een tuinfakkel aan.

Ook Libelles zie je vaak boven watertjes zweven, als waren het miniatuur-helicoptertjes. Dit exemplaar heet Bloedrode Heidelibelle. Geen heide in de weide omtrek te bekennen, (was het maar waar), maar hij nam genoegen met de rand van de trampoline. Zo'n naam zegt kennelijk ook niet alles, dat blijkt maar weer.

                                                    Face to face!!


Soms is een naam even simpel als doeltreffend gekozen, zoals de Naaktslak. Maar het zou misschien nóg treffender kunnen. Wat te denken van Keutel- of Strontslak. Ze zijn tè smerig. En omdat ze ook nog eens vreselijk vraatzuchtig zijn heb ik er echt een bloedhekel aan.

Strontslak ... strontvlieg: what's in a name? Maar strontvliegen blijken ook van geurige bloemetjes te houden! Dat maakt ze toch ietsje sympathieker. En zeg nou zelf, ze zijn zo nog best mooi ook. Net een soort gekleurd middeleeuws harnasje als pakje.

En dan nu het klapstuk: de Gamma-uil!
Zeg nou zelf: dan denk je toch niet aan een VLINDER??! Maar jawel, het gaat hier om een veelvoorkomend onopvallend bruin-grijzig vlindertje die zowel overdag als 's nachts vliegt. De naam dankt hij aan het enigszins kromme y-teken op zijn vleugels: het derde teken uit het Griekse alfabet (gamma). Dus niet aan de gelijknamige bouwmarkt nee. Maar ja, vanwaar dan dat uil? Daarbij denk ik toch meer aan een Oehoe (wederom: leuke naam! En ook zo stoer.) 
Ik kom er niet helemaal achter, maar "de familie van de uilen is met meer dan 350 soorten de grootste familie van de Nederlandse macrovlinders. Wereldwijd zijn bijna 11.800 soorten beschreven" zo leert www. vlindernet.nl ons. 
Deze 'uilen' zou je dan natuurlijk veel vaker kunnen aantreffen. Als je goed oplet tenminste, want ze zijn er qua kleur wel wat bekaaid vanaf gekomen....

....Vergeleken met bijvoorbeeld de Dagpauwoog en de Kleine Vos! 

                                            Geplaatst door Mirjam


De kikkers van Jannie zouden natuurlijk best Koele Kikkers kunnen heten. En zo word je warempel nog aan het denken gezet ook, over namen die je tot nu toe altijd als vanzelfsprekend had beschouwd.
Hoewel: voor kinderen gaat dat niet op. Ik krijg heel vaak de vraag: "wie heeft eigenlijk het woord '....' (vul maar in) bedacht?" En het antwoord is altijd: géén idee!

In koelen bloede

Dit is Floris, inmiddels helemaal gesetteld in onze vijver en heeft ons ook volledig geaccepteerd als mede tuingebruikers. Dat wil zeggen: hij springt niet meer van schrik weg bij het minste of geringste geluid en laat zich als het even kan graag voeren met vliegen, spinnen of een vette regenworm.

Sinds kort heeft Floris een maatje: Boris, een strijdmakker zeg maar want ze jagen er flink op los samen. Ze besluipen zelfs samen een prooi, maar of dat echt handig is weet ik niet want er kan er tenslotte maar een met de buit vandoor gaan.
Vandaag stond er vlinder op het menu.

 

 

 

Je kunt je het bijna niet voorstellen maar zo'n grote vlinder gaat in z'n geheel in de bek en wordt in koelen bloede, middels een paar keer slikken, naar binnen gewerkt.

 

 

 

Geplaatst door Jannie

 

 

 

 

 

 

Wolken kijken

Wat heb je nodig: de "dramatische luchten" uit de blog van Mirjam en een portie fantasie.
Met name kinderen zijn er erg goed in; figuren zien in wolken. Maar het blijft leuk om gewoon een poos te staren naar voorbij drijvende wolken. Het ene moment zie je een dansende olifant en het volgende moment is het een schaap die een handstand doet.

Zo zag ik van de week ineens mezelf in een grote verticale wolkenpartij. Zo tegen het licht, mijn eigen gezicht en profil.
Helemaal enthousiast kwam ik thuis, meteen de foto's laten zien natuurlijk. Wat denk je wat ze zeiden?  "we zien er met een beetje fantasie misschien nog een soort van Beatrix in", haha, nou ja zeg!
Sommige mensen zien gezichten in koffiedik of theeblaadjes, nou ik heb overduidelijk mezelf gezien in een wolk!

                                                                   geplaatst door Jannie


.

Sterk staaltje

Deze waterjuffer hing een hele poos in deze positie aan een blad. Ik krijg er al spierpijn van als ik het zie, maar het ging hem (of haar) ogenschijnlijk zonder moeite af.
Een waterjuffer is een libelle-soort, maar dan kleiner. Bovendien houden echte libelles in rust de vleugels gespreid, en waterjuffers vouwen hun vleugels op in rust. Nou ja ... 'rust': dat is ook maar betrekkelijk als je een tijdje onder deze hoek hangt lijkt me zo!

                                                    Geplaatst door Mirjam

Dramatische luchtfoto's

Aan het strand is geen dag hetzelfde, wat zeg ik: het is nog geen uur hetzelfde. Denk alleen maar aan de getijden.
Een stralend blauwe lucht aan het strand is natuurlijk fijn voor iedereen die lekker wil zonnebaden, maar je foto's pakken dan nog weleens een tikje saai uit.
Nee, dan het weertype zoals we dat vandaag hadden: dat levert pas prachtige 'dramatische' plaatjes op! (zoals dat in foto-termen wordt genoemd).

   

                                          Geplaatst door Mirjam
                                            

Camouflage

Zodra 's avonds de buitenlamp aan gaat wemelt het van de nachtvlinders die op het licht afkomen. Waarom dit zo is weten we niet, maar een theorie zou kunnen zijn dat nachtvlinders zich oriënteren op de maan en door een andere lichtbron dus gedesoriënteerd raken.
Vaak kijk ik 's ochtends even rondom de buitenlamp wat er is achtergebleven. Omdat nachtvlinders een redelijk onopvallend bestaan lijden is dit een unieke kans om ze eens goed te bekijken. En juist omdat ze 's nachts niet op hoeven vallen en overdag juist niet op mogen vallen zijn ze vaak een ster in het camoufleren, of in dit geval nabootsen wat ook een vorm van camouflage is.

Zoals deze bijzondere nachtvlinder op de foto's. Het is een "wapendrager" en in rust rolt hij z'n vleugels op en lijkt zo sprekend op een afgebroken berkentakje.
Grote kans dat de meeste insecteneters deze vlinder wel over het hoofd zien.

Ik vind het wederom buitengewoon magnifiek!

 

 

Libelle

Naast een passie voor vogels heb ik ook een grote passie voor libellen en vlinders.
Vlinders vind ik prachtig om hun kleurrijke verschijning, ogenschijnlijk broos en kwetsbaar maar toch duizenden kilometers kunnen afleggen naar het warme zuiden.

Maar libellen vind ik prachtig om het geheel. Van de heel fragiele juffers tot de meest robuuste libellen met hun grote facetogen, enorme geaderde vleugels (die afzonderlijk van elkaar kunnen bewegen waardoor ze stil kunnen hangen in de lucht en zelfs achteruit kunnen vliegen), en hun grote vrolijk ogende kop.

Ik vind ze gewoon buitengewoon wonderschoon.